പ്രഥമനില്ലാത്ത പ്രഥമസംഗമം

ഉച്ചയുറക്കവും ഉപേക്ഷിച്ച്‌ മൂന്നേകാലോടെ വീടുവിട്ടിറങ്ങിയ ഞങ്ങള്‍ ഫുജൈറ മലനിരകളും മസാഫി മലനിരകളും ഷാര്‍ജയോടടുക്കുമ്പോഴുള്ള മണലാരണ്യവും കടന്ന്‌ യാത്ര തുടര്‍ന്നു.

‘ഖുറാന്‍’ ചുറ്റിക്കറങ്ങുന്നതിനുമുന്‍പ്‌ വഴി അടയാളപ്പെടുത്തിയ പേപ്പറും പിടിച്ച്‌ ഞാനിരുന്നു. പണ്ടൊരു തവണ പോയിരുന്ന സ്ഥലമാണെന്ന പരിചയം പോലെ വണ്ടിയോടിച്ച്‌ കുവൈറ്റ് ടവറിനടുത്ത്‌ വണ്ടിയൊതുക്കി ഞങ്ങള്‍ നാലുപേരും ഇറങ്ങി.

തലേനാള്‍ മുതല്‍ കണ്ണനുണ്ണിമാര്‍ സ്കൂള്‍ കവിതകളും പഠിച്ചുവച്ചതൊക്കെ വണ്ടിയിലിരുന്ന്‌ ഉരുവിടുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ‘ബൂലോഗ മാമന്മാരാരെങ്കിലും ചൊല്ലാന്‍ പറഞ്ഞാല്‍ ചൊല്ലാനായി.’ ലിഫ്റ്റ് കയറി ഹാളിന്റെ വാതിലിനടുത്തെത്തിയാപ്പോഴുണ്ട് അനിച്ചേട്ടന്‍ മുങ്ങാനുള്ള ഭാവം. ‘നിങ്ങള് കേറിപ്പൊ എന്റെ മൊബൈല് വണ്ടീല്.’ ഞങ്ങള്‍ പോകില്ലാന്ന്‌ വാശിപിടിച്ചു. അരണ്ട വെളിച്ചത്തില്‍ ഞങ്ങള്‍ പേടിച്ച്‌ നിന്നപ്പോഴുണ്ട്‌, ദേ മൊബൈല് ഷര്‍ട്ടിന്റെ പോക്കറ്റിലുണ്ടായിരുന്നൂന്നും പറഞ്ഞ്‌ നില്‍ക്കുന്നു. വാതിലിനത്ത്‌ എത്തിയപ്പോള്‍ അകത്തുനിന്നും ഒച്ച കേള്‍ക്കാമായിരുന്നു.

വാതില്‍ തുറന്നപ്പോള്‍ ഓരോരുത്തരായി എലിയെക്കണ്ട പൂച്ചയെമാതിരി വായും തുറന്ന്‌ കൈയും നീട്ടി അനിച്ചേട്ടന്റെ അടുത്തേയ്ക്ക്.‘ഞാനിതെത്രകണ്ടതാ‘ എന്ന ഭാവത്തില്‍ യാതൊരു കൂസലുമില്ലാതെ അനിച്ചേട്ടന്‍ അവരോടൊപ്പം കൂടി. ആദ്യമാ യെത്തിയ കുടുംബം ഞങ്ങളായിരുന്നതിനാല്‍ മറ്റൊരു സ്ത്രീ ജനം പോലും അവിടുണ്ടായിരുന്നില്ല. അപ്പോള്‍ കുറച്ചുപേരെ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. എല്ലാവരുടെയും ബ്ലോഗുവായിയ്ക്കാറുണ്ടെങ്കിലും കമന്റുവയ്ക്കാതിരുന്നതിന്റെ പരിചയക്കുറവ്‌ ബ്ലോഗരോട്‌ എനിയ്ക്കുണ്ടായിരുന്നു. എന്നാലും ‘അക്ഷരം അനിലിന്റെ ഭാര്യ‘ എന്നതില്‍ ഒതുങ്ങിനിന്നു. സാക്ഷിയും ഡ്രിസിലുമൊക്കെ കുഞ്ഞനിയന്മാരായി, ഞാനവരുടെ ചേച്ചിയുമായി.

കൂടുതല്‍ ബ്ലോഗര്‍മാരും കുടുംബങ്ങളും കുഞ്ഞുങ്ങളും എത്തിത്തുടങ്ങിയതോടെ ഓണത്തിനൊക്കെ ബന്ധുമിത്രാദികള്‍ കുടുംബത്ത്‌ എത്തിച്ചേരുന്ന പ്രതീതിയായി. നിഷാദും സിത്ഥാര്‍ത്ഥനും കലേഷും മാത്രമാണ് വാചാലമായി സംസാരിച്ചത്‌. നന്നായി. ദേവന്‍ മൈക്കും പിടിച്ച് കാണാത പഠിച്ച പദ്യം മറന്നുപോയ ഒരു കുട്ടി യുവജനോത്സവ സ്റ്റേജില്‍ നില്‍കുന്നപോലെ നിന്നത്‌ വളരെ രസമായി. കുറുമാന്‍ ഒരു ‘കുറു മാന്‍’ ആയതിനാല്‍ സംഗമത്തിന് ഒരോളമുണ്ടായി. അതും നന്ന്‌.

പൊന്നാടയണിയിയ്ക്കലും അവാര്‍ഡുദാനവും നാടന്‍ പാട്ടും പദ്യപാരായണവും കുറുമാനെന്ന നിമിഷകവിയുടെ കവിതചൊല്ലലും ഒക്കെ സംഗമത്തിനുമാറ്റുകൂട്ടി. സോന, കവിത മീനു, പ്രിയ, സമീഹ, റീമ, സിത്ഥാര്‍ത്ഥന്റെ ഭാര്യ തുടങ്ങി എല്ലാവരെയും പരിചയപ്പെടാന്‍ ഇതൊരു വേദിയായതും നന്ന്‌. അത്താഴം ആരും വിളമ്പിത്താരനില്ലാതിരുന്നതിനാല്‍ അതും കേമം. ഒക്കെക്കഴിഞ്ഞ്‌ ഹസ്തദാനവും ചിരിയുമായി ഇനിയും കാണാമെന്ന ധാരണയില്‍ ലിഫ്റ്റിറങ്ങി.

വണ്ടിയിലിരുന്നപ്പോഴൊക്കെ ആദ്യമായി കണ്ട പലമുഖങ്ങളും ഓര്‍ത്തു. പലരുടെ മുഖവും പേരും ഇപ്പോഴും വ്യക്തമല്ല.

വരും വഴിയില്‍ പിന്നെയും കലേഷിന്റെ ശബ്ദം ഏഷ്യാനെറ്റ് റേഡിയോയിലൂടെ കേട്ടതിനാല്‍ സംഗമ ഹാളില്‍ ഇരിയ്ക്കുന്ന പ്രതീതി ജനിപ്പിച്ചു. വീട്ടിലെത്തിയപ്പോഴാണ് അയ്യൊ രസഗുള ഒന്നു കഴിയ്ക്കാന്‍ വിചാരിച്ചത്‌ മറന്നുപോയതോര്‍ത്തത്‌. ഇനിപ്പറഞ്ഞിട്ടെന്താ അടുത്ത സംഗമത്തിന് ഞാനാദ്യം കൈയിലെടുക്കുന്നത്‌ രസഗുളയായിരിയ്ക്കും.

ഇനിയും നല്ല ബ്ലോഗുകളെഴുതി മലയാള ഭാഷയെ വാഴ്ത്താന്‍ എല്ലാ മലയാളികള്‍ക്കും കഴിയട്ടെ.